Heimlengsel og nostalgi

No er det berre to dagar til flyet gaar, og det er veldig rart. Dei siste dagane har vore kjempefine her i Valparaiso, som er den finaste byen nokon sinne. Me har trava rundt i gatane, tatt fin heis a la Floybanen, vore paa sykkeltur og sett paa sjoelovar paa veg til stranda. I gaar var Sigurd og fiska og paa loppis medan eg var i huset til Pablo Neruda utanfor byen. I morgon har me tinga heildagstur paa hest i sanddynene i Concon utanfor Valparaiso og er relativt spente paa korleis det vil gaa.

Det er vanvittig trist at denne eventyrturen snart er over, med tanke paa alt me har opplevd. Likevel er alt eg vil no aa kome heim til mamma og pappa, Oslo, vener, grovt broed og alt som hoeyrer med heime.

Valparaíso

Naa er vi i Valparaíso, Chile.
5 dager igjen, for vi sitter paa flyplassen. Foles bra og trist paa en gang. Deilig aa vaere litt ansvarslos og leve livet akkurat som man vil., men samtidig savner vi begge en hverdag, familie, venner, studier, jobb, Oslo, laks, leilighet, bilen til pappa, hyttetur og mye mer. Blir fint aa se du som leser det her igjen. Haaper du kommer paa festen 19. mai paa Furuset. Alle andre er ogsaa invitert ;).

Sigg

Action i Mendoza

Litt for lenge sidan forrige bloggpost, no. For tida er me i vinbyen Mendoza, som ligg aust i Argentina. Planen var aa kome hit for aa dra paa vintur, men sjoelv om me har vore her i 4 dagar no, har me ikkje faatt kome oss av gaarde enno. Derimot:

- Sigurd har paraglida! Det var visst veldig, veldig fint. Han tok mykje bilete og film fraa lufta, faar proeve aa leggje ut seinare.

- Eg har blitt matforgifta, sjoelvsagt paa den mest fancy restauranten me har vore paa paa lenge. Var ganske sjuk ein dag, men det gjekk fort over. Frisk no.

- Elles har Sigurd traska mykje rundt i byen, som visstnok er veldig fin. Veldig groen.

- Me har vore paa parktur. I utkanten av byen ligg det ein enorm park med innsjoe, store sportsanlegg, dyrehage og ein utkikkstopp.

- Me gjekk oss ville paa veg til parken og endte opp paa universitetscampus. Me sneik oss inn paa biblioteket, som var ganske fint.

Dei neste dagane tenkjer me oss paa vintur, overraskande nok.

På jakten etter det "perfekte" bilde av en enslig Flamengo, lusket jeg meg gjennom busker og kratt, ålet meg gjennom ild og svømte gjennom blod. Synd jeg var så uheldig å trokke i litt flamingo-lort på veien. Pussig egentlig at et så lite dyr kan lage så mye fuzz. Hjalp heller ikke at dette var på tur midt i ørkenen uten annet vann enn drikkevannet vårt. Tjora til slutt skoene på taket av jeepen og tenkte "mañana, mañana"

Dette er det kommunistiske flagget, som vaier i vinden på saltørkenens overflate, for de 7 menneskene som bor der.

Vulkansk aktivitet

Paa det fyrste biletet er eg ved sidan av ein stein som ser ut som eit tre.

Paa det andre biletet er me framfor ein aktiv vulkan. Roeyken er til venstre bak hovudet til Sigurd.

Det siste biletet er ved sidan av nokre lavahol som var veldig aktive, oppi var det boblande gjoerme. Foeltes ikkje heilt trygt aa kunne gaa om kring der paa eiga hand, var ein turist som hadde doedd der for nokre aar sidan, men det var utruleg stilig.

Salt og meir salt

Midt ute i saltoerkenen var det ei oey full av kaktusar, ganske heftig.

Fyrste natta sov me paa salthotell, heile huset og alle moebla var laga av salt. Eg smakte paa veggen, og det var definitivt salt, men smakte ikkje godt. :)

Dei siste to dagane var utanfor saltoerkenen, men i eit slags maanelandskap som du ser paa biletet til venstre. Der var det mange innsjoear i rare fargar med pelikanar i.